Sinjski sastav „M.O.R.T.“ i banjalučki „Demofest“ su živi i neuništivi dokaz ljubavi na prvi pogled ili bolje rečeno, ljubavi na prvi rif, a ova dramatična romansa koja traje od 2013. godine, deset godina kasnije dobija novi zamah.
Naime, „M.O.R.T.“ se vraća na mjesto zločina i tamo, gdje su prije jednu deceniju furiozno osvojili pobjedu, sada stižu kao jedan od revijalnih gostiju novog, povratničkog 12. „Demofesta“, spremni da svojim zapaljivim garažnim pank bluzom ponovo protresu Kastel iz njegovih dubokih temelja.
Stotine bendova je prodefilovalo pozornicom „Demofesta“ prethodnih godina, ali malo ko je tako efektno kupio publiku i žiri, kao što je to učinio, tada slabo poznati bend iz Sinja, koji je od prvog rifa zapalio ljubavnu vatru na kojoj se i danas grije njihova publika. Sirov, prljav i žestok rok zvuk, vreo kao dalmatinski kamen na plus 50 celzijusa, koji su te 2013. godine Ivan Katić – Džon (vokal), Bože Blajić – Zvrk (gitara), Milan Mijač – Mile (bubnjevi) i Jakov Maleš – Kikos (bas gitara) sručili na nespremenu publiku i žiri, doslovno je eksplodirao Kastelom donijevši „M.O.R.T.“-u, jednu od najubjedljivijih pobjeda u istoriji „Demofesta“.
Dugodišnje i posvećeno zvučno kaljenje benda iz malog gradića smještenog u kršu Cetinske Krajine, nastalog iz ekipe okupljene oko „SUK“ (Sinjska Umjetnička Komuna), koji je uporno nastupao u svakoj mogućoj rupi gdje su mogli zasvirati, privukao je pažnju legendarnog Zdenka Franjića, za čiji nezavisnu etiketu „Slušaj najglasnije“ izdaju debi izdanje „Vrhunsko dno“.
Autentični spoj bazičnog rok zvuka (na tragu bendova poput „The Rolling Stones“, „The Stooges“, „MC5“, Džimija Hendriksa, „Led Zeppelin“, „The Ramones“, „The Cramps“, „The Gun Club“, „Partibrejkersa“, „Majki“, „KUD Idijoti“ i mnogih drugih) s unikatno otkačenom poezijom i ekspresivnim izvođenjem na granici mahnitosti, bendu je donio priznanje uskog kruga kritike i publike u underground krugovima. Ipak, slanje snimaka na konkurs „Demofesta“, postaće prelomna tačka koja će „M.O.R.T.“ , napokon izvući iz začarnog kruga malih klubova i demo bendova te pretvoriti u prepoznatljivo regionalno ime.
Uvjerljivu pobjedu i pruženu šansu bend je iskoristio za snimanje fantastičnog albuma „Odjel za žešče“ (2014.), koji je singlovima: „Meni se skače“, „Nikotinska kriza“, „Tango“, „Nina“, zapalio region požarom, čiji se intenzitet svakom novom svirkom i pjesmom dodatno rasplamsavao. Tokom 2016. godine stiže i novi album „Tužna kocka“, kojim bend s lakoćom pravi korak dalje i s 14 novih pjesama demonstrira da je u punoj kreativnoj i sviračkoj formi. Igrajući se formom i žanrovima članovi grupe šire granice vlastitog zvuka, ne gubeći bazičnu energiju, a ubitačne pjesme poput „Na cesti“, „Bog“ i „Olovni Vojnici“, dodatno učvršćuju sjajnu reputaciju benda širom regiona.
U međuvremenu, bend se 2017. vraća na „Demofest“ snimajući zajedno s bendom „ZAA“ himnu festivala „Ne odustajem“, koja se simbolično u oba slučaja ispostavila kao programska odrednica. Sredinom 2019. godine M.O.R.T. objavljuje prvi album na engleskom jeziku pod nazivom “Standing Runningman”. Kratkim izlascima iz okvira uobičajenih nastupa po zemljama regije, odlučuju se za nastupe u Velikoj Britaniji i upoznavanje šire evropske publike s vrhunskim performansom i muzičkim doživljajem svog benda, ali nažalost pandemija koronvirusa i nepristajenjem benda da dijeli svoju publiku bilo kojim nametnutim pravilom, sužava odjek inače odličnog albuma, koji je problem jezika prevazišao na najbolji mogući način – furioznom energijom i odličnim pjesmama.
Težak period pandemije, odsustvo koncerata i slabije primljen eksperimenat s jezikom i izrazom četvrtog albuma bend prevazilazi na najbolji mogući način, snimanjem petog albuma „Samo hrabro i bezveze“. Nova ploča svojim naslovom direktno sugeriše da se bend vratio u punom sjaju i više nego raspolažen da nadoknadi propušteno. Lucidni tekstovi, mnogo mračniji nego inače i fantastična svirka uz briljantnu produkciju Marka Markovčića, kompresovali su energiju, bijes, ludilo, otuđenost i usamljenost prethodne četiri godine u album, koji je ne samo vrhunac karijere grupe, već i jedan od albuma godine.
Kako sam bend kaže, da od Sinja stignete do jednog od najboljih bendova na Balkanu potrebna je „čelična volja “. Mi bismo dodali – još mnogo rada, snimanja, putovanja, sviranja i odličnih pjesama. Taman toliko, da u deset godina od pobjede anonimnog benda na „Demofestu“ snimite pet odličnih albuma, odsvirate stotine koncerata, pređete hiljade kilometara, sačuvate zdrav razum i kreativnu želju za muzikom, te naravno da se vratite na početak u velikom stilu i ponovo odsvirate koncert za pamćenje.
Ne vjerujete u to? Budite na „Demofestu“ ovog ljeta i znaćete zašto su „M.O.R.T.“ nešto najbolje što je banjalučki festival iznjedrio u prethodnih 11 izdanja.
